Γνωριμία με τον Έντγκαρ Ουάλας
Ο Εντγκαρ Ουάλας (1875-1932), νόθος γιος μιας αγγλίδας ηθοποιού, μεγάλωσε σε μια οικογένεια ψαράδων, δεν σπούδασε και πέρασε δύσκολη εφηβεία, άλλαξε άπειρες δουλειές. Τυπογράφος, υπάλληλος σε κατάστημα, νοσοκόμος και τελικά στρατιώτης του υγειονομικού στη Νότια Αφρική κατα τη διάρκεια του πολέμου των Μπόερς.
Δεν ήξερε να κάνει τίποτα πέρα από το να γράφει. Ακούραστος γραφιάς, ευφυής, έμοιαζε με ορμητικό ποτάμι. Δεν του άρεσε να διορθώνει τα γραπτά του. Είναι χαρακτηριστική η ευκολία του στο γράψιμο και η ευχάριστη γραφή του που όμως πολλές φορές ήταν επιφανειακή.
Οι εμπειρίες, οι εικόνες, οι ιδέες και τα συναισθήματα που ένιωσε ως ανταποκριτής του Reuters και πολλών βρετανικών εφημερίδων αποτυπώθηκαν στις σελίδες των διηγημάτων και των μυθιστορημάτων που έγραψε και του χάρισαν την επιτυχία και τη φήμη που κρατάει μέχρι σήμερα, εννιά δεκαετίες μετά το θάνατο του.
Από τα έργα του το πιο γνωστό είναι το σενάριο που έγραψε για το Κινγκ Κονγκ.Ο Ουάλας είχε γράψει το πρώτο χειρόγραφο 110 σελίδων για το Κινγκ Κονγκ με τίτλο "The Beast" μέσα σε πέντε εβδομάδες, από τα τέλη Δεκεμβρίου 1931 έως τον Ιανουάριο του 1932. Η ταινία αρχικά ονομάστηκε “The Beast”, και αυτό ήταν το όνομα που είχε δώσει στο γραπτό του ο Ουάλας. Αλλά λόγω της διαφορετικής γνώμης του σκηνοθέτη υιοθετήθηκε το Κινγκ Κονγκ.
Ο Ουάλας παντρεύτηκε δύο φορές. Η πρώτη, η Ήβη ήταν ένα γλυκό ξανθό κορίτσι, κόρη ενός πάστορα. Η δεύτερη ήταν η Βιολέττα, πολύ νεότερη του, την γνώρισε όταν δούλευε ως γραμματέας του. Με την Ήβη θα αποκτήσουν τέσσερα παιδιά που μετά το θάνατό του θα κληρονομήσουν χρεη 140.000 στερλινών. Είχε πλουτίσει, είχε φτάσει στο σημείο να κερδίζει 250.000 δολάρια τον χρόνο, όμως ως δεινός τζογαδόρος έπαιζε και έχανε στο πόκερ και τον ιππόδρομο. Παρόλα αυτά δύο χρόνια μετά το θάνατό του τα δικαιώματα των έργων του επέτρεψαν στους κληρονόμους του να πληρώσουν τα χρέη του και να ζήσουν μια άνετη ζωή τα χρόνια που ακολούθησαν.
Τα έργα του που κυκλοφορούν μεταφρασμέναν στην Ελλάδα είναι:
(2017) Οι τέσσερις δίκαιοι, Αλεξάνδρεια, μετάφραση: Αντώνης Καλοκύρης
Καθώς ο υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας ετοιμάζεται να καταθέσει προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο που καθιστά ευκολότερη την απέλαση και έκδοση αλλοδαπών, δέχεται μια επιστολή που μεταξύ άλλων γράφει:
"Εξοχότατε,
Το νομοσχέδιο που προτίθεστε να καταθέσετε στη Βουλή είναι, άδικο. Έχει σχεδιαστεί ώστε να παραδώσει σε μια διεφθαρμένη και εκδικητική κυβέρνηση άτομα που αυτή τη στιγμή βρίσκουν στην Αγγλία άσυλο από τις διώξεις των δικτατόρων και των τυράννων...
Συνεπώς, βρισκόμαστε στη θλιβερή θέση να σας προειδοποιήσουμε πως, εκτός και αν η κυβέρνησή σας αποσύρει το νομοσχέδιο, θα υποχρεωθούμε να σας εκτελέσουμε, και όχι μόνο εσάς αλλά και όποιον άλλον αναλάβει να προωθήσει ένα τόσο άδικο σχέδιο νόμου.
Οι Τέσσερις Δίκαιοι"
Ο Υπουργός επιμένει να υλοποιήσει την απόφασή του και η αστυνομική δύναμη του Λονδίνου στήνει γύρω του έναν αδιαπέραστο κλοιό προστασίας. Όμως οι διαβόητοι ανά την υφήλιο Τέσσερις Δίκαιοι έχουν κατακτήσει τη φήμη ότι πραγματοποιούν πάντα στο ακέραιο τις υποσχέσεις τους... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
(2017)Το μυστήριο του Λόουν Χάουζ, Ποικίλη Στοά, μετάφραση: Γιώργος Μπαρουξής
Το χαλαρό και ελευθεριάζον ύφος του (συνδυασμένο με έναν ιλιγγιώδη αφηγηματικό ρυθμό, η πανταχού παρούσα ειρωνεία, ο πλούτος του υπαινικτικού του λόγου, η παιγνιώδης παράθεση τσιτάτων της "υψηλής" κουλτούρας ή της λαϊκής θυμοσοφίας, αλλά κυρίως η βαθύτατα νεωτερική εικόνα του άντρα και της γυναίκας στο έργο του είναι μερικά από τα στοιχεία που εντυπωσιάζουν στη γραφή του Έντγκαρ Ουάλλας. Οι γυναίκες του Ουάλλας είναι ισχυρές όσο και θηλυκές - πράγμα ανοίκειο σε μιαν εποχή κατά την οποία οι κυρίες στις βρετανικές ιστορίες ντετέκτιβ και μυστηρίου είτε ήταν... η ανάπαυση του πολεμιστή είτε έπρεπε να μιμηθούν πειστικά τις αντρικές συμπεριφορές για να τις πάρουν στα σοβαρά. Αντίθετα, οι άντρες του είναι συχνά γελοίοι, ασταθείς και ανασφαλείς και, θεωρώντας ότι έχουν τον έλεγχο, κυνηγούν ψευδαισθήσεις και σπάνε κυριολεκτικά τα μούτρα τους πάνω στην ωμή πραγματικότητα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
(1986) Οι άνθρωποι της νύχτας, Λυχνάρι, μετάφραση: Τούλα Λουκάτου
Ήταν όλοι, ποιος λίγο - ποιος πολύ, ανακατεμένοι σ' αυτή την υπόθεση - μια υπόθεση εξαιρετικά ασυνήθιστη και στην ανέλιξη της τρομαχτική. Ήταν πρώτα πρώτα ο Ντικ Άλενμπυ, ένα νέος άντρας με πολλά προσόντα και δημιουργικό μυαλό, ο Τζέρυ Ντόρνφορντ που ήταν αδίστακτος και αριβίστας, ο Μάικ Χένεσυ, άνθρωπος των παρασκηνίων, και ακόμα η Μαίρη Λέην, όμορφη, όχι πλούσια ακόμα και με αυξημένο ποσοστό συμμετοχής σε όσα φοβερά και τρομερά επρόκειτο να επακολουθήσουν. Ακόμα ο μίστερ Γουώσιγκτον Γουέρθ που είχε πάθος με το θέατρο και τα ξεφαντώματα με τους θεατρίνους -ψιθυριζόταν μάλιστα πως φορούσε περούκα- ο Χόρας Τομ Τίκλερ, παρίας με τα όλα του και τέλος ο Χάρβευ Λυν που περιφερόταν πάνω στο αναπηρικό του καροτσάκι και του άρεσε να του διαβάζουν την ειδησεογραφία των εφημερίδων "υπό τας φιλύρας". Και τότε... τότε ακριβώς έγινε το πρώτο έγκλημα κι ο άνθρωπος που έβαψε τα χέρια του στο αίμα, δε σταμάτησε εκεί. Άρχισε, ακολουθώντας ένα εφιαλτικό τέμπο, να σκορπίζει γύρω του τα πτώματα, που θα έφερναν σε απελπισία και πλήρες αδιέξοδο ακόμα και τον μοναδικό Σούερφουτ Σμιθ, λαγωνικό της Σκώτλαντ Γυαρντ. Όμως, χάρη σε ένα κοριτσόπουλο... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
(1987) Με διπλό πρόσωπο, Λυχνάρι, μετάφραση: Λένα Μιλιλή
Για τον Φρανκ Ντάτον, νεαρό και φιλόδοξο δημοσιογράφο, η ζωή θα ήταν ωραία αν δεν υπήρχε ο Ερνέστο Πολτάβο που ήταν ο πιο επικίνδυνος αντίζηλός του για την καρδιά της όμορφης Ντόρις Γκρέυ, προστατευόμενης του πολυεκατομμυριούχου Γκ. Ρ. Φάριγκτον. Ο Πολτάβο που είχε κληρονομήσει τον τίτλο του κόμη -κάτι που ποτέ κανείς δεν είχε ελέγξει, ούτε αμφισβητήσει- είχε εμφανιστεί ξαφνικά στα σαλόνια της Λονδρέζικης αριστοκρατίας εντυπωσιάζοντας με τους τρόπους του και την εμφάνισή του. Βέβαια, κανείς δεν μπορούσε να ξέρει πως είχε αρχίσει μόλις πρόσφατα την καριέρα του σαν συντάκτης κάποιου σκανδαλοθηρικού εντύπου κι ότι μέρα με τη μέρα προχωρούσε όλο και περισσότερο στην αποκάλυψη της ταυτότητας του μυστηριώδη Μοντάγκ Φάλοκ, "εξέχουσα" μορφή του υποκόσμου, όσο κι αν αυτό ήταν άκρως επικίνδυνο. Χωρίς αμφιβολία, το διπλό φονικό στην Μπρέϊκλυ Στρητ ήταν δικό του έργο. Ο επιθεωρητής Σούερφουτ Σμιθ, λαγωνικό της Σκώτλαντ Γυάρντ, θα καταπιανόταν με την υπόθεση και επιβεβαιώνοντας τις ικανότητες του λαγωνικού θα διαπίστωνε αμέσως πως ο Φερέιρα ντε Κόστα και ο Χένρυ Σαντς ήταν νεκροί 100%, πως ο νεαρός αστυφύλακας Χάμπιτ πρέπει να είχε σοβαρό πρόβλημα με την ακοή του κι ότι το μπουκαλάκι με το άρωμα που βρήκε στον κήπο ήταν οπωσδήποτε νουί ντ' αμούρ. Φυσικά, τα τρία αυτά στοιχεία δεν ήταν αρκετά να τον βάλουν στο σωστό δρόμο και χρειαζόταν να συσχετισθεί με την υπόθεση ένα μενταγιόν που στο εσωτερικό του έγραφε: ο θεός σώζει το βασιλιά! Σώζει όμως και τους κακούς; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
(2019) Ο κόκκινος κύκλος, Αλεξάνδρεια, μετάφραση: Μιχάλης Λαλιώτης
Στο σκοτάδι της νύχτας, μια ομάδα εργατών στήνει μια γκιλοτίνα. Αφού έχουν πιεί μερικά μπουκάλια κρασί, κάποιος βάζει ένα καρφί σε λάθος σημείο. Τα χαράματα, το καρφί μπλοκάρει τη λάμα κι ένας κατάδικος επιζεί δραπετεύοντας από τη μοίρα του.
Όταν ο Τζέιμς Μπίερντμορ λαμβάνει ένα γράμμα που του ζητάει 100.000 λίρες, αρνείται να πληρώσει - παρόλο που είναι η τελευταία προειδοποίηση. Ο γιος του Τζακ τον βρίσκει νεκρό. Άραγε οι εκπληκτικές ικανότητες του Ντέρικ Γέιλ, σε συνδυασμό με τη μεθοδική υπομονή του επιθεωρητή Παρ, μπορούν να ανακαλύψουν το μυστικό του Κόκκινου Κύκλου; Ποιος είναι ο πανίσχυρος αρχηγός του και ποιος ο ξένος που καιροφυλακτεί; Δυο φορές στη ζωή του ένας αδίστακτος εγκληματίας έρχεται αντιμέτωπος με το δήμιο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
(1981)Το παιχνίδι της τυφλόμυγας, Λυχνάρι, μετάφραση: Τούλα Λουκάτου
Όταν η Λόϊς Ρέντλ θα έφευγε από το γραφείο του κ. Σάντλς που ήταν ένας ιδιόρυθμος και μάλλον αυστηρός προϊστάμενος, λυπόταν μόνο που θα άφηνε μόνη τη φίλη της Λίζυ Σμιθ, που μοιράζονταν οι δυο τους το ίδιο μικρό διαμέρισμα της Σαρλότ στρητ και τα κοριτσίστικα όνειρά τους. Η νέα της δουλειά, ιδιαιτέρα γραμματεύς, θα ήταν κοντά στη Λαίδη Μόρον, σε ένα περιβάλλον που της ήταν ολότελα άγνωστο μα που, όπως φαντάζονταν τουλάχιστον, θα ήταν ευχάριστο και θα την ανέβαζε κοινωνικά. Φυσικά μετρούσε κι ο μισθός που ήταν πολύ μεγάλος. Όμως ο νέος της διορισμός θα άρχιζε με κάποιο δυσοίωνο περιστατικό. Ένας νέος άντρας, ο Μάικλ Ντορν, με ευχάριστο παρουσιαστικό και επίμονους τρόπους, θα προσπαθούσε να της μεταδώσει κάποια δυσπιστία και επιφυλακτικότητα για τις προοπτικές που ανοίγονταν μπροστά της.
Η Λόις, άνθρωπος που δεν δεχόταν ποτέ παρεμβάσεις στην ιδιωτική της ζωή, και μολονότι η φίλη της Ελίζαμπεθ ολοφάνερα πατρονάριζε την επίμονη πολιορκία του νεαρού Ντόρν, θα αδιαφορούσε και θα έβαζε στη θέση του τον αυτοσχέδιο και φορτικό συμβουλάτορά της. Πόσο πολύ θα μετάνοιωνε, θα το ήξερε μόνο η ίδια, όταν λίγο αργότερα, μια σειρά από ανεξήγητα περιστατικά θα έρχονταν να αναστατώσουν τη ζωή της, βάζοντάς την μάλιστα σε κίνδυνο θανάτου. Κι όμως, όλα είχαν αρχίσει τόσο όμορφα εκείνο το ηλιόλουστο πρωινό που ο σπιτονοικοκύρης τους, ο γέρο-Μακένζυ έπαιζε στο βιολί του, με αξιοθαύμαστη δεξιοτεχνία είν' αλήθεια, την Ουγγρική Ραψωδία!... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
(1986)Το κορίτσι με τα γαλάζια, Λυχνάρι, μετάφραση:Τούλα Λουκάτου
Όταν ο Τζων Μόρλεη, του "Ιδιωτικού Γραφείου Ερευνών και Αναζητήσεων Μόρλεη", θα ερχόταν στο Άσκοτ και θα 'βλεπε για πρώτη φορά το "Λίτλ Λοτζ", θα φανταζόταν απλώς πως τον περίμενε μια απλή εργασία, ολότερα ανιαρή και άκρως επαγγελματική και που αγνοούσε την απρόοπτη κατάληξή της, καθώς δεν ήξερε ποιος ήταν ο νέος ιδιοκτήτης που ερχόταν να εγκατασταθεί. Όμως, ακριβώς τότε θα πρωτάκουγε και το όνομα Φιόλι που, όταν δυο μέρες αργότερα, ο Τζούλιαν Λέοτερ, κομψευόμενος και πολύ μήμου απτού συμπολίτης του, θα τον επισκεπτόταν στη Χάνοβερ Σκουαίαρ και θα ανέφερε το ίδιο όνομα, δεν θα φανταζόταν σε καμιά περίπτωση πως επρόκειτο για το όμορφο κοριτσόπουλο που είχε γνωρίσει λίγο καιρό πριν στην δεξίωση του Ραμπελμέγερ. Κάπως αόριστα θα θυμόταν το όμορφο προσωπάκι μιας κοπέλλας που έδειχνε πιο μικρή από τα δεκαοχτώ της χρόνια και που φορούσε ένα ριχτό γαλάζιο φόρεμα.
Έτσι ο Μόρλεη, που μια διαβολεμένη όρεξη, τον ανάγκαζε συχνά να χώνει τη μύτη του κι εκεί ακόμα που δεν τον έσπειραν, θα έκανε τη γνωριμία της μίσες Κάραγουντ και θα βρισκόταν μπλεγμένος σε μια σκοτεινή ιστορία που κι ο πιο εύστροφος ερευνητής δύσκολα θα μπορούσε να ξεδιαλύνει. Ωστόσο, η απρόοπτη κατάληξη που αναφέραμε πιο πάνω, δεν ήταν πολύ μακρυά... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Αυτός ήταν ο Έντγκαρ Ουάλας και αυτή είναι η λογοτεχνική παρουσία του στην Ελλάδα. Απολαύστε τον!!!