Ένα αφιέρωμα στην Άλντα Μερίνι
“Δεν έχω ανάγκη τα λεφτά. Εχω ανάγκη από αισθήματα, από λέξεις, από λέξεις σοφά διαλεγμένες, από λουλούδια που τα λένε σκέψεις, από ρόδα που τα λένε παρουσίες, από όνειρα που στολίζουν τα δέντρα, από τραγούδια που κάνουν τ' αγάλματα να χορεύουν από άστρα που ψιθυρίζουν στ' αυτί των εραστών... Εχω ανάγκη από ποιήματα...”
Η άγνωστη στο ελληνικό κοινό Άλντα Μερίνι υπήρξε συγγραφέας και ποιήτρια. Γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1931. Θεωρείται μία από τις σημαντικότερες Iταλίδες ποιήτριες και μια απο τις πιο πρωτοποριακές λογοτέχνικες μορφές του 20ου αιώνα. Η ζωή και το έργο της χαρακτηρίζονται από την εμπειρία της σωματικής και οικονομικής καταστροφής αλλά και της τρέλας.
Ενεργή στους λογοτεχνικούς κύκλους ήδη από τα δεκαέξι της χρόνια σύντομα θα γνωρίσει αυτό που η ίδια αποκαλεί “πρώτες σκιές του μυαλού” και το 1947 νοσηλεύεται για πρώτη φορά σε ψυχιατρική κλινική για ένα μήνα. Το 1953 εκδίδει την πρώτη της συλλογή με τίτλο «Η παρουσία του Ορφέα» (La presenza di Orfeo). Η ποιήτρια συχνά αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας παρ' όλα ταύτα συνεχίζει τη λογοτεχνική παραγωγή χάρη και στη βοήθεια του Σαλβατόρε Κουαζίμοντο. Το 1955 εκδίδεται η δεύτερη συλλογή της με τίτλο “ Ο φόβος του θεού” (Paura di Dio). Το 1962 ξεκινάει μια δύσκολη περίοδος σιωπής και απομόνωσης λόγω του εγκλεισμού της σε ψυχιατρική κλινική, που διαρκεί μέχρι το 1972.
Το 1979 η Άλντα Μερίνι μετά από χρόνια σιωπής ξεκινάει να γράφει, αυτή τη περίοδο μέσω του έργου της προσπαθεί να μεταφέρει τη συγκλονιστική εμπειρία του ασύλου, τα κείμενα της περιόδου περιλαμβάνονται στο αριστούργημα της “Τα άγια χώματα” ( La terra Santa) με το οποίο το 1993 κερδίζει το βραβείο Librex Montale. Αυτή την εποχή αυξάνεται το ενδιαφέρον των κριτικών για το έργο της, η παρουσία της γίνεται εντονότερη, βρίσκει ανταπόκριση σε πλατιές μάζες, προσκαλείται σε τηλεοπτικές εκπομπές και συνεργάζεται με τραγουδιστές και μουσικούς όπως η Μίλβα και ο Λούτσιο Ντάλα. Το 1996 η ποιήτρια είχε προταθεί για το νόμπελ λογοτεχνίας.
Η Alda Merini η ποιήτρια που ύμνησε τη τρέλα, ανατρεπτική,αντικονφορμίστρια και αδάμαστη, απόλυτα πιστή και ταυτόχρονα αιρετική και άθεη, που έγραψε για τη φρίκη της εγκατάλειψης και της φτώχειας έφυγε 1 Μαρτίου 2009 στο Μιλάνο.
Οι μύθοι των ποιητών
Οι μύθοι των ποιητών κάποιες φορές φαντάζουν θλιβερά όνειρα όμως αρκεί ο γυρισμός ενός ευγενικού Θησέα για να μαζέψει τον μίτο της Αριάδνης και να σώσει την ψυχή από τον λαβύρινθό της. Πόσες βόλτες δεν έκανα φίλε μου στην κόλαση της μελαγχολίας ψάχνοντας μια πόρτα αφηρημένη που θα με οδηγήσει στον ουρανό. Ομως κανένας ήρωας οπλισμένος με ασπίδα που κουβαλά μαζί του μια ωραία γυναίκα δεν ήρθε για να με σώσει. Οι ήρωες δεν ξέρουν ν' αγαπούν μόνο να εκτιμούν την κατάσταση και να αντιλαμβάνονται ότι πάνω από τη γη ίπταται η σκέψη του ανθρώπου. Ετσι είσαι εσύ η σκέψη μου και ξέρω ότι κυριαρχείς στην ύλη, θα μπορούσες να κατακτήσεις την κόλαση χωρίς να γδάρεις την καρδιά του ποιητή που ραγίζει για κάθε τριαντάφυλλο που ραγίζει για κάθε ανάσα.